Orkustefna fyrir Ísland byggð á veikum grunni
Í drögum að orkustefnu er lögð megináhersla á að í boði verði orka í 1-50 MW skömmtum. Samtökin minna á að íslenska orkukerfið hefur á síðastliðnum 20 árum gengið í gegnum tvö tímabil þar sem umtalsverð orka hefur legið á lausu í kerfinu, annars vegar á árunum 1990 - 1995 og hins vegar frá 2007 til dagsins í dag. Það hlýtur að vera mikið álitaefni hvort raunhæft sé að selja það magn orku sem unnt er að virkja í svo smáum skömmtum hér á landi, og þá hvort ástæða sé til að blása alfarið af stærri samninga sem hafa gefið góða raun til þessa á meðan engin fullvissa er fyrir því að slík stefnubreyting sé yfirhöfuð fær. Til dæmis er á fyrirhuguðum orkuvinnslusvæðum í Þingeyjarsýslu langt að sækja hráefni og langt til markaða. Ef ætlunin er að selja þar orkuna í smáum skömmtum á löngum tíma þarf að huga að öðrum aðferðum en tíðkast hafa fram að þessu til að styrkja innviði eins og samgöngumannvirki og flutningskerfi raforku, þar sem enginn einn notandi verður nægilega stór til að standa undir hafnargerð eða slíku.
Samtökin telja mjög mikilvægt að á Íslandi byggist upp fjölbreytt atvinnulíf í öllum atvinnugreinum og að fyrirtæki geti þrifist hér stór sem smá. Til þess að svo geti orðið þarf efnahagsrammi atvinnulífsins að vera stöðugur, samkeppnisskilyrði að vera á við það sem best gerist í nálægum löndum og hagskerfið opið bæði fyrir fjárfestingum hér á landi og eins fyrir fjárfestingum Íslendinga erlendis. Einungis þannig næst það markmið að byggja hér á landi norrænt velferðarkerfi sem knúið er áfram af öflugum fyrirtækjum sem skapa mörg og vellaunuð störf auk þess að skila drjúgu framlagi í sameiginlega sjóði landsmanna.
Samtökin telja að þótt hér sé unnt að bjóða fjárfestum orku sem unnin er úr endurnýjanlegum orkulindum á samkeppnishæfu verði þá sé það aðeins einn af fjölmörgum þáttum sem til skoðunar koma þegar fjárfestar ákveða staðsetningu fyrirtækja sinna. Fjölmargir aðrir þættir koma til skoðunar svo sem fjarlægð frá markaði, stöðugleiki efnahagslífsins og pólitískur stöðugleiki. Komið hefur í ljós að aðstæður hér á landi eru þannig að Ísland sé í öðru sæti þeirra ríkja innan OECD sem leggja hvað mestar hindranir í veg beinnar erlendrar fjárfestingar. Nauðsynlegt er að stjórnvöld vinni af festu að því að afnema þessar hindranir.