Þá kemur fram í fréttinni að aðilar innan kvikmyndaiðnaðarins sem Kjarninn hafi rætt við segi að RÚV sé ekki einungis að teygja sig í opinbert fjármagn sem ætlað sé til að styðja við sjálfstæða kvikmyndagerð, heldur sé fyrirtækið að reyna að fá meira en borga minna. Heimildir Kjarnans hermi að í að minnsta kosti einu tilviki hafi RÚV farið fram á að eignast 40 prósenta hlut í einu verkefni þrátt fyrir að greiða eingöngu fimmtán prósent af heildarkostnaði við framleiðslu þess. Slíkur eignarhlutur hleypi á hundruðum milljóna.
Jafnframt kemur fram að þeir sem Kjarninn ræddi við innan kvikmyndaiðnaðarins segi að fjármagnið sem RÚV fái á fjárlögum hvers árs sé ætlað til kaupa á sýningarrétti en ekki til fjárfestingar í kvikmyndagerð. Árið 2018 hafi RÚV fengið rúma fjóra milljarða af fjárlögum auk þess að sækja sér yfir tvo milljarða af auglýsingafé. Þetta mikla fjármagn, auk þess að RÚV hafi skyldu samkvæmt lögum til að kaupa innlent dagskrárefni, geri það að verkum að fyrirtækið sé langstærsti kaupandinn að innlendu efni.
Á vef Kjarnans er hægt að lesa fréttina í heild sinni.
Hér er hægt að nálgast lögfræðiálit sem unnið var fyrir SI og SÍK.